فاضلی به یکی از دوستان نامه ای می نوشت تا راز خود را با او درمیان گذارد. شخصی پهلوی او نشسته بود و به گوشه چشم نامه او را می خواند.
بر وی دشوار آمد. بنوشت: اگر در پهلوی من دزدی ننشسته بودی نوشته مرا نمی خواندی، همه اسرار خود بنوشتمی.
آن شخص گفت: به خدا من نامه تو را نمی خواندم.
فاضل گفت: ای نادان پس از کجا دانستی که یاد تو در نامه است.
نظرات شما عزیزان:
:: برچسب‌ها:
حکایت ,حکایت های پند اموز,حکایت های دیدنی,ضرب المثل,داستان, حکایت های نادانی,عاقل ها,,
<-PollName->
آمار
وب سایت:
